Drugi.

 Pierwszy raz leciałam samolotem. Droga do Lillehammer zajmuje kilka godzin, dlatego z zachwytem wyglądałałam przez okno. Mleczne chmury, które spowijały błękitne niebo przywodziły mi na myśl te upojne dni lata, które spędziliśmy z tatą na trawie, doszukując się ciekawych kształtów chmur. Mimo iż miałam zaledwie pięć lat to wspomnienia te na zawsze wryły się w mą pamięć. Tak bardzo za nim tęskniłam. W moich oczach pojawiły się łzy, ale obiecałam sobie, że będę twarda więc zacisnęłam pięści i przeniosłam myśli na inny tor. Od razu pomyślałam o Maćku. Przypomniałam sobie jak obserwował każdy mój ruch kiedy witałam się z chłopakami z drużyny. Czułam się wtedy nieswojo, to krępowało moje ruchy, wydawało mi się, że przewierca moją duszę na wylot i spogląda wgłąb mnie.
- Jesteś głodna?- niemal podskoczyłam, gdy usłyszałam głos Krzyśka - przyniosłem ci batona- wyszczerzył się do mnie i usiadł obok.
- Dzięki, ale nie mam ochoty na jedzenie- odparłam po chwili zastanowienia. Czułam się lekko skrępowana siedząc obok chłopaka, ale on nie zdawał sobie z tego sprawy, bo co trochę wyskakiwał z nowym pytaniem.
- Spokojnie, bo nam zamęczysz dziewczynę- odwrócił się do nas Dawid, który zapewne przysłuchiwał się całej rozmowie. Gdy na niego spojrzałam, uśmiechnął się.
- Dzięki za pomoc, ale dam sobie radę- siliłam się na miły ton, bo nie chciałam wyjść na gbura.
- No właśnie, słyszałeś Zuzę, spadaj!- wtrącił się Krzysiek, co skończyło się szturchaniem obu chłopaków i rezygnacją Dawida.
- Wiesz muszę lecieć na swoje miejsce, bo zaraz lądujemy, a w między czasie skocze do kibl...to znaczy do łazienki. Tylko nikogo nie podrywaj- zaczął grozić mi palcem.
- No co ty jakbym śmiała, przecież jesteś mistrzem flirtu- mrugnęłam, po czym oboje wybuchnęliśmy głośnym śmiechem.
 Po wylądowaniu staliśmy na parkingu czekając na autobus, który miał nas zawieść do hotelu. Miejsca były wyliczone, dlatego musiałam siedzieć z Maćkiem. Nawet nie rozmawialiśmy, bo od razu zasnęłam.

***

Otworzyłam oczy  .Łóżko. Ciepło. Światło. Słońce. Zaraz, zaraz łóżko?! Niemal z niego spadłam, gdy próbowałam wygramolić się z pościeli. Byłam w pokoju. Na podłodze leżała moja walizka, a na niej biała kartka papieru. Szybkim ruchem ją otworzyłam, a treść czytałam kilka razy.

" Zasnęłaś w autokarze (na dodatek na moim ramieniu :p ) . Tak słodko spałaś, że nie miałem serca cię budzić.                

                                                                                                                                              M.K.

PS: Wiedziałaś, że chrapiesz? "

Czerwona jak piwonia zmięłam kartkę i przetarłam oczy. Co on sobie wyobrażał?! Że tak po prostu pozwolę mu się dotykać? Nikt nie kazał mu być dżentelmenem. Moja irytacja rosła, jednak nie mogłam wyzbyć się uczucia nadziei na...przestań! Uderzyłam się lekko w policzek, żeby otrzeźwieć. Muszę o nim zapomnieć. Miłość niszczy ludzi, sprawia, że stają się słabi i naiwni. Nie mogę sobie pozwolić na takie uczucie.
 Postanowiłam wziąć gorący prysznic. Woda była kojąca, jak balsam, który łagodzi podrażnienia. Gdy wyszłam z pod prysznica spojrzałam w lustro. Moje falowane, lekko złociste włosy ułożyły się całkiem przyzwoicie, ale lekko zielone oczy były przekrwione. To przez to, że tyle spałam! Włożyłam getry i bluzę, do tego wzięłam iPoda i słuchawki, po czym zeszłam na dół. Wszyscy byli po śniadaniu więc czekali tylko na mnie. Od razu usłyszałam aplauz, bo Piotrek wraz z Dawidem parodiowali Maćka, który wczoraj zaniósł mnie do pokoju. Przedstawieniu przyglądał się nawet recepcjonista. Było mi wstyd. Gdy Piotrek (niosąc Kubackiego) słaniał się na nogach krzycząc :  "Ależ ona ciężka", miałam ochotę wybuchnąć. Wszyscy pękali ze śmiechu, no może oprócz mnie i Kota. Z tej głupiej sytuacji wybawił mnie trener, który oznajmił, że dzisiejsze kwalifikacje zostały odwołane z powodu silnego wiatru, a cały dzień mamy dla siebie. Niemal wszyscy podskakiwali z radości kiedy Łukasz już odchodził. Oznaczało to, że w jutrzejszym konkursie wezmą udział wszyscy. Nawet Kamil (który od początku podróży wydawał mi się poważny) dał się ponieść emocjom.
 Już miałam wrócić do pokoju gdy drogę zastąpił mi...nie kto inny jak Maciek. Miałam ochotę uciec, jednak stwierdziłam, że dowiem się czego chce. Miałam tylko nadzieję, że nie będzie wtórował Piotrkowi i da mi spokój. Nagle uświadomiłam sobie, że był zbyt blisko. Niemal stykaliśmy się kolanami. Czułam zapach jego skóry i perfum. Gdy zaczął się nachylać mój puls przyśpieszył. stałam w bezruchu, a on szepnął:
- Masz pięć minut. Czekam pod hotelem.
I wyszedł. o mało nie upadłam. Pojechałam windą na trzecie piętro z uczuciem niepokoju w sercu. Iść czy nie iść?

***

 Patrzyłem jak staje na końcu schodów, była onieśmielona głupimi żartami Piotrka. Gdy przyszedł trener odetchnęła głęboko. Była taka piękna. Jej długie włosy opadały kaskadą na ramiona,  a zaczerwienione oczy patrzyły z ciekawością na Łukasza. Rumieńce na jej twarzy powoli bladły. Chciałem do niej podejść, dotknąć jej, pocałować ją , być przy niej. Nagle wszyscy zaczęli się rozchodzić , ona też. Drogę zastąpił jej Maciek. Nikt ich nie widział oprócz mnie. Nagle chłopak podszedł do niej,  a ona nie protestowała, pragnęła go... Wybiegłem, nie mogłem na to patrzeć. Ktoś zawołał moje imię, ale nie słuchałem. Bolało.